افـتـاده دست و پـای دلـم، زیر پـای تو            احـرام بـسـتـه‌ام به صـفـا و مـنـای تـو

آن کعبه‌ای که ساخته شد در حجاز، هم            مُحـرم شده است دور سر کـربلای تو

رکن عـراقی حـرمت سمت مکه است            افـلاک در زیارت صحـن و سرای تو

رکن یـمـانی حـرمـت سـمـت عـلـقـمـه            از تـل زیـنــبـیـه شــدم مــبــتــلای تـو

زمزم دخیل بسته به دست فرات و مشک            واجب شده است حکم عطش با دعای تو

میقـات و مشعر و عـرفاتم فـقط همین!            یک اربـعـین پـیاده؛ سـوی نـیـنوای تو

آن دم قبول می‌شود این حج، که در حرم            با ذکـر یا حـسـیـن! بـمـیـرم، بـرای تو

پر می‌کشد به حُرمت تو فطرس ملک            وقتی شده است مرهم زخمش دوای تو

کی می‌رسی غـریب مدیـنه به کـربلا؟            پُر می‌شـود زمانه ز حـال و هـوای تو